EN1822 classificatie - waarom het belangrijk is

Sinds het opduiken van Covid-19 en de wereldwijde inspanningen om de verspreiding van infecties onder de bevolking te minimaliseren, is er een hernieuwde focus op het bepalen welke maatregelen er genomen kunnen worden om het risico van overdracht van ademhalingsvirussen, waaronder Covid-19, via de lucht te verminderen in een reeks van omgevingen binnenshuis die in nauw contact staan met elkaar.

Er zijn aanwijzingen dat HEPA-filters (High Efficiency Particulate Air Filters) kunnen dienen als een effectieve aanvullende maatregel om Covid-19 deeltjes uit de binnenlucht te verwijderen. Het is echter belangrijk om onderscheid te maken tussen de verschillende luchtfiltersystemen op de markt en te bepalen welke voldoende effectief zijn om de verwijdering van kleine virusdeeltjes zoals Covid-19 te garanderen.

Een essentieel onderdeel om te bepalen welke luchtzuiveringssystemen de juiste filters gebruiken die de filtratie van in de lucht aanwezige virussen en bacteriën kunnen garanderen, is de classificatie volgens de Europese norm 1822 (EN1822). Deze norm biedt een testnorm voor het indelen van deeltjesfilters in verschillende efficiëntieklassen.

Hier geven we een overzicht van de EN1822 classificatie en het belang ervan bij het overwegen welke luchtfiltersystemen te gebruiken als maatregel om het risico op overdracht van Covid-19 binnenshuis te verminderen.

Wat is de EN1822 classificatie?

De European Standard 1822 classificatie werd eind jaren 1990 ontwikkeld en wordt als revolutionair beschouwd omdat het de mogelijkheid biedt om de absolute minimale effectiviteit van een systeem te bepalen voor deeltjes, ongeacht de grootte, inclusief het percentage deeltjes dat het uit de lucht kan verwijderen. Dit biedt de gedetailleerde informatie die nodig is om te bepalen hoe goed het filter in een bepaald luchtfiltersysteem bescherming kan bieden tegen de overdracht van infecties via de lucht en helpt daarom bij de selectie van het luchtfiltersysteem dat moet worden gebruikt als een effectieve preventiemaatregel tegen besmetting.

Vervolgens werd in 2000 het "EN1822 testprotocol" van kracht, ook bekend als de MPPS (Most Penetrating Particle Size) test, die de strengste en meest robuuste standaard ter wereld is geworden voor het beoordelen van de effectiviteit van luchtfilters.

De EN1822 classificatie bestaat uit een tweedelige test:

Deel 1: Bepaal welke deeltjesgrootte het snelst het HEPA-filter binnendringt;

Deel 2: Het testen van de HEPA-filter uitsluitend gebaseerd op de deeltjesgrootte bepaald in deel 1 om de doeltreffendheid te bepalen bij verschillende luchtsnelheden, waarbij praktische werkomstandigheden bij verschillende ventilatorsnelheden worden gesimuleerd, aangezien de doeltreffendheid afhangt van de snelheid waarmee de lucht doorstroomt.

Door de filtermedia op deze manier te testen, kan informatie over de effectiviteit worden verkregen voor het absoluut slechtste scenario - waarbij een filter wordt getest om deeltjes met de moeilijkste grootte en snelheid af te vangen - in tegenstelling tot oudere tests die alleen bepalen of een filter deeltjes van 0,3 μm of groter kan afvangen, die slechts een fractie van de luchtvervuiling uitmaken.

De tests die uitgevoerd worden volgens de EN1822 classificatie zijn fundamenteel een veel grondigere methode om de doeltreffendheid te bepalen dan andere tests die in het verleden gebruikt werden en zouden de gouden standaardclassificatie moeten zijn die gebruikt wordt door fabrikanten om de doeltreffendheid aan te tonen van de filters die gebruikt worden in hun luchtreinigers. Dit zou een van de noodzakelijke zekerheden bieden dat de systemen een filtermedium gebruiken dat geschikt is om niet alleen de overdracht van Covid-19 te bestrijden, maar ook het brede spectrum van virussen, bacteriën en andere ultrafijne deeltjes met een grootte van minder dan 0,3 μm.

Hoe werden filters getest vóór EN1822?

Vóór EN1822 werd de doeltreffendheid van luchtfiltersystemen traditioneel beoordeeld op basis van hun prestaties bij het afvangen van deeltjes tot 0,3 micron (μm) met behulp van de DOP-test (Dispersed Oil Particulate). Deze test werd voor het eerst ontwikkeld in de jaren 1950, toen het veel moeilijker was om deeltjes kleiner dan 0,3 μm nauwkeurig te meten.

Hoewel de DOP-test enige informatie geeft over de prestaties van luchtfiltersystemen bij het verwijderen van deeltjes van 0,3 μm of groter, kan hij niet bepalen hoe effectief een luchtfiltersysteem is bij het verwijderen van kleinere deeltjes zoals het SARS-COV-2 coronavirus, dat een diameter tussen 0,25 en 1,0 μm heeft. Het kan ook niet worden gebruikt om te bepalen of het filter van een luchtreiniger andere respiratoire virussen en bacteriën kan filteren die kleiner zijn dan 0,3 μm.1

Nu de meeste HEPA luchtreinigers op de markt claimen 99,97 % effectief te zijn in het verwijderen van deeltjes zo klein als 0,3 μm, is het noodzakelijk dat fabrikanten verduidelijken of het filter in de luchtfiltersystemen ook kleinere virussen en bacteriën kan verwijderen, waarvan er veel schadelijker zijn voor de volksgezondheid.

In de context van de huidige pandemie is het niet langer voldoende om de DOP-test te gebruiken om de effectiviteit van een filtermedium aan te tonen.

Hoe is het IQAir HyperHEPA filter getest?

Het IQAir HyperHEPA filter ("IQAir filter") in een luchtreiniger zoals de IQAir Cleanroom H13 heeft de strenge classificatietests volgens EN1822 ondergaan en voldoet niet alleen aan de norm voor HEPA filters - gedefinieerd als ≥ 99,97 % efficiency voor deeltjes met een grootte van 0,3 μm - maar overtreft deze norm zelfs.

Testrapporten tonen aan dat het IQAir filter effectief deeltjes afvangt zo klein als 0,14 μm in het slechtste geval bij twee verschillende luchtdebieten: 99,95 % bij luchtdebieten tot 240 m3/u (141 kubieke voet per minuut) en meer dan 99,5 % bij luchtdebieten tot 560 m3/u (330 kubieke voet per minuut).

Het is aangetoond dat het IQAir filter zelfs deeltjes van nanometergrootte afvangt met een efficiëntie van ten minste 99,95 % bij ventilatorsnelheden 1 en 4 en een efficiëntie van 99,5 % bij maximale ventilatorsnelheid.

Conclusie

Terwijl landen over de hele wereld de verspreiding van Covid-19 blijven aanpakken en passende maatregelen nemen om het risico op verdere infecties te verminderen, is het van vitaal belang dat fabrikanten van luchtfiltersystemen duidelijkheid verschaffen over de mate waarin hun systemen kleine deeltjes zoals het SARS-COV-2 coronavirus uit de binnenlucht kunnen verwijderen.

De EN1822 classificatie gaat verder dan de resultaten van de inmiddels verouderde DOP-test en verschaft deze broodnodige duidelijkheid. De EN1822 classificatie moet worden beschouwd als de gouden standaard voor het bepalen van de effectiviteit van filters die worden gebruikt in luchtfiltersystemen.